Ocena: 5/6
Strony: 221
Umiera się na wiele sposobów: z miłości, z tęsknoty, z rozpaczy, ze zmęczenia, z nudów, ze strachu...
Umiera się nie dlatego, by przestać żyć, lecz po to, by żyć inaczej.
Kiedy świat zacieśnia się do rozmiaru pułapki, śmierć zdaje się być jedynym ratunkiem, ostatnią kartą, na którą stawia się własne życie. Weronika postanawia umrzeć bez wyraźnego powodu, bez żalu i bez patosu. Jej życie stało się mdłe, jak potrawa bez przypraw, pozbawione ziarna szaleństwa. A gdzie szukać szaleństwa, jeśli nie w domu wariatów, pośród tych, którzy obdarzeni nim zostali w nadmiarze? Weronika uczy się życia na nowo, poznaje siebie samą, zmartwychwstaje.
Weronika chce żyć inaczej... Twórczość Paula Coelho jest przez niektórych krytykowana. Przeczytałam kilka recenzji jego książek i niektórzy są zachwyceni tym jak pisze a niektórzy posądzają go o brak talentu. Jest mi trudno to określić, ponieważ przeczytałam tylko jedną książkę chcę jeszcze jedną, ale nie wiem jaką.
Ta lektura porusza fajne tematy jak samobójstwo które daje do myślenia. Książka nawet mi się podobała. Trochę jest banalna, ale w tym cały urok. Oczywiście jak by inaczej książka z happy endem, co mnie trochę wkurzyło. Osobiście myślę, że książka byłaby lepsza gdyby na końcu Weronika umarła. Byłoby fajnie gdyby Weronika żałowała, że chciała się zabić i mogłoby być to przestrogą dla innych, że nie watro się zabijać.
